یکى بود، یکى نبود، غیر از خدا هیچ کس نبود، غیر از یه هرى پاتر که قرار بود بره کلاس هفتم مدرسه جادوگرى هاگوارتز. هرى پیش خانواده دورسلى زندگى مى کرد که خیلى بدجنس بودن، چون همه اش خورش اسفناج به خوردش مى دادند که خدایى خیلى چیز ستمیه و من اصلاً حال نمى کنم. اونم یه روز قاط زد و شیر گاز رو باز کرد و کبریت زد و همه شون رو ترکوند، آخه هنوز اجازه نداشت بیرون از هاگوارتز از جادو استفاده کنه. پلیس هرى پاتر رو گرفت و قرار شد در ملأ عام اعدامش کنن، اما همین که طناب دار رو انداختن گردنش، رون و هرمیون (که اسم اصلى اش هرمیایونیاى است و ما در ترجمه بهش مى گیم هرمیون) سوار یه هیپوگریف سر رسیدن و هیپوگریفه یه گاز زد طناب رو پاره کرد و گرفت به منقارش و همون جور که هرى از گردن آویزون بود تا خود هاگوارتز پرواز کرد. اونجا که رسیدند، خانم پروفسور مک گوناگال که مدیر مدرسه شده بود، یه نگاه به جسد هرى انداخت و گفت «خیلى بى شعورین حالا باید یه هنرپیشه دیگه جاى این بیاریم.»
شبش توى تالار مدرسه جشن شروع سال تحصیلى بود و همه کلى شام خوردن، هرى که چهار پنج تا بطرى نوشیدنى عسلى خورده بود، بدجور بهش فشار اومد و دوید دستشویى. وقتى خواست سیفون رو بکشه، توالت فرنگیه بهش گفت «خیلى نامردى که این کار رو با من کردى هرى، من که یه توالت معمولى نیستم…» هرى هم گفت حرف نزن دیگه توالت هم واسه ما زبون درآورده، بعد سیفون رو کشید و رفت.
فرداش بچه ها داشتن تو حیاط مدرسه قدم مى زدن که یهو …
دو تا دیوانه ساز که سوار یه جاروبرقى چهارسیلندر بودن، تخت گاز اومدن و کیف هرمیون رو زدن و در رفتن. هرى و رون هم پریدن روى جاروهاشون و دنبالشون کردن. ته یه کوچه بن بست یکى از دیوانه سازها پیاده شد و گفت «خودت خواستى هرى پاتر، حالا یه دونه از اون بوسه هاى دیوانه ساز مى کنم تا جونت دربیاد» بعد دهنشو چسبوند به دهن هرى پاتر و یه هورت کشید و غش کرد، آخه خبر نداشت که هرى عضو افتخارى گروه «چ. س. م. خ» شده و هر شیش سال یه بار مسواک مى زنه. اون یکى دیوانه ساز خواست در بره، هول شد شنلش رفت کنار و هرى و رون کف کردن، چون دیدن طرف کسى نیست جز «سیوروس اسنیپ». هرى گفت «اى نامرد تو مادرمو کشتى» اسنیپ گفت «خسته نباشى، لا اقل یه دور جلدهاى قبل رو مى خوندى، من دامبلدور رو کشتم!» بعد دوتایى چوب دستى هاشونو کشیدن و به طرف هم شلیک کردن، طلسم هرى گرفت به پاچه شلوار اسنیپ و دودش کرد. رون گفت «نیگاه کن هرى، زیرشلوارى اسنیپ گل گلیه» یهو هرى یه چیزى تو سرش جرقه زد و یادش افتاد وقتى تازه دنیا اومده بود، این زیرشلوارى رو پاى باباش دیده، واسه همین شاکى شد و گفت «زیرشلوارى بابام پاى تو چى کار مى کنه دزد؟» اسنیپ گفت «من دزد نیستم، این زیرشلوارى هم حکایتى داره که اگه بشنوى، کف مى کنى، خیلى باحاله. اما الآن حیفه، مى ذارم آخر داستان مى گم که همه سورپریز شن» بعد یه بشکن زد و ناپدید شد. هرى که خیلى بهش فشار عصبى اومده بود، دوید و رفت دستشویى هاگوارتز دوباره همون مستراح فرنگیه بهش گفت «یه لحظه صبر کن، بابا من جادویى ام… نکن این کارو… مى خواهم یه چیزى… پوه!» هرى هم سیفون رو کشید و رفت.
فرداش روز مسابقه بزرگ کوئیدیچ بین تیمهاى گریفندور و اسلیترین بود. اول گروه اسلیترین دویست و پنجاه و هشت تا گل به گریفندور زد که هر کدوم نیم امتیاز داشت، بعد «جى. کى. رولینگ» یواشکى گوى زرین رو رسوند به هرى و گریفندور فرتى پنج هزار امتیاز گرفت و با نامردى برنده شد. اون وقت طرفداراى اسلیترین شروع کردن به فحش دادن به خانواده هرى پاتر و شعار دادن که: «هرى پاتر حیا کن، کوئیدیچ رو رها کن» هرى پاتر هم با روزنامه پیام دیروز مصاحبه کرد و گفت قرار بوده ماجراهاش توى هفت جلد تموم شه اما از لج بعضى ها تا هفتصد جلد دیگه هم کنار نمى کشه و تا چهل سالگى تو تیم کوئیدیچ مى مونه. طرفداراى اسلیترین هم ریختن تو خیابوناى اطراف ورزشگاه و شیشه و صندلى اتوبوسها رو شکستن. در همین لحظه ابرهاى سیاهى آسمان رو پوشاندند و صداهاى ترسناکى به هوا خاست و برق شدیدى لحظه اى همه جا را روشن کرد و آن گاه بارون گرفت و معلوم شد سر کاریه.
شب، هرى و رون توى خوابگاه دراز کشیده بودن که رون گفت مهر هرمیون به دلش افتاده و دوست داره باهاش ازدواج کنه تا یکى باشه روزها بشینه کنار ننه اش با هم سبزى پاک کنن. هرى هم گفت «اتفاقاً من هم عاشق جینى خواهر تو شدم، اما مشکلم اینه که داداش زاغارتش مانع ازدواج ماست.» رون گفت: « چه جلب، چطوره بریم پیش هاگرید تا اون راهنمایى مون کنه؟» بعد دوتایى شنل نامرئى کننده باباى هرى رو انداختن روى سرشون و رفتن بیرون. همینطور که داشتن یواشکى از کنار سرایدار رد مى شدن طرف یهو برگشت و گفت: «آهاى، بیرون مى رین این کیسه آشغالو هم بذارین دم در» هرى گفت: «ببخشید مگه ما نامرئى نیستیم؟» سرایدار گفت: «شما نامرئى هستین بوگندتون که نامرئى نیست!»
وقتى بچه ها رسیدن به کلبه هاگرید، هاگرید نشسته بود و داشت شیر یه اژدهارو مى دوشید. هرى و رون مشکلشون رو گفتن، هاگرید هم گفت که بچه ها خیلى مواظب باشین و فریب احساسات زودگذر رو نخورین. اصل نجابت و اخلاق خوب دختره. اینو که گفت هرى و رون خجالت کشیدن و پشیمون شدن و از هاگرید تشکر کردن و رفتن. اژدها هم برگشت به هاگرید گفت: «هوى یه ساعته چى مى دوشى یارو؟ من نر هستم.»
وقتى بچه ها برگشتن به خوابگاه، هرى که تو کلبه هاگرید یه سطل شیر اژدها خورده بود دوید دستشویى. امیدوارم فکر نکنید این صحنه ها بدآموزى داره چون همه اش اهمیت دراماتیک داره. توالت فرنگیه باز تا هرى رو دید گفت: «هرى به من پشت نکن، من باهات حرف مهمى دارم، من …. اوف!» اما دیگه نتونست حرف بزنه، هرى هم سیفون رو کشید و رفت.
فرداش کلاس درس پیشگویى و طالع بینى داشتن، معلم شون خانم پروفسور تریلانى گفت: بچه ها امروز کلاس عملى داریم بعد بچه ها رو سوار اتوبوس کرد و برد یکى یکى سر چهارراه ها گذاشت تا به زور فال حافظ به مردم بفروشن. دخترها رو هم توى پارک ول کرد تا فال بگیرن و خلاصه کلى به همه خوش گذشت و چند تا از بچه ها رو هم مأمورهاى شهردارى گرفتن. شبش وقتى برگشتن، دم در خوابگاه، «لرد ولدمورت» اومد جلو و به هرى گفت: «بپر برو اتاق پروفسور مک گوناگال، کارت داره» هرى گفت: «خیلى ضایعى، تو قرار بود آخر داستان بیاى که هیجانش زیاد شه» اونم جواب داد: «آخه از بروبکس، کسى دیگه اى دم دست نبود پیغام خانم مدیر رو برسونه.» وقتى هرى رفت دفتر مدیر، پروفسور مک گونگال پرسید: «چى مى خورى هرى؟» هرى گفت: «از همین آب نبات چوبى هاى برتى بات با طعم همه چى» بعد دست کرد تو ظرف روى میز و یه دونه برداشت و دو سه تا مک کار درست زد و گفت: «اه اه، هر دفعه از اینا برمى دارم مزه آشغال گوش مى ده» پروفسور گفت: «واسه این که اینا آب نبات نیست، گوش پاک کن هاى مصرف شده منه. حالا یه دقیقه بشین مى خوام یه چیز خیلى مهمى بهت بدم» بعد دست کرد و از زیر میزش یه جاروى دسته طلاى بلند درآورد، هرى حال کرد و جیغ زد «اى ى ى ول، آذرخش دو هزار و شیشه؟» پروفسور مک گونگال گفت نه!!! – «نیمبوس دو هزار و پنجه؟» پروفسور گفت نه! – «پس چیه؟» پروفسور گفت: «زمین شوره، حالا برو باهاش طویله هیپو گریف ها رو جارو کن» همون موقع زخم پیشونى هرى شروع کرد به سوختن و هرى داد کشید «اى نامرد تو ولد مورتى که تغییر قیافه دادى» بعد چنگ زد و ماسک پروفسور مک گونگال رو کشید و از جا درآورد اما وقتى اسکلت صورت پروفسور از پشتش زد بیرون تازه متوجه شد سوتى داده و ماسک نبوده. بعداً فهمید کنار زخم پیشونى اش یه جوش چرکى زده و همون مى سوخته.
شب هرى کلى خواب عمو پورنگ و خاله شاهدونه و چیزهاى وحشتناک دیگه دید و دستشویى اش گرفت. پاشد رفت دستشویى، اونجا دوباره همون توالت فرنگیه گفت: «ببین، یه دقیقه خودتو نگه دار بذار من حرفمو بزنم، نمى ترکى که…» اما هرى که داشت مى ترکید گوش نکرد و به کارش رسید، این بار همینکه دستش به سیفون خورد به صداى رعد و برق ترسناکى بلند شد و توالته لرزید و لرزید و بامبى تبدیل شد به البوس دامبلدور. هرى گفت مگه شما نمرده بودین؟ دامبلدور گفت: «اى کاش مرده بودم و به این روز نمى افتادم. وقتى اسنیپ منو جادو کرد، خودمو به مردن زدم و به این شکل دراومدم تا دورادور مراقبت باشم، اونوقت توى بى مرام بین چهل تا توالت فرنگى اینجا، هى گیر دادى به من، هى گیر دادى به من…» هرى گفت: «آخه چرا زودتر نگفتین؟» دامبلدور جواب داد: «ببند اون فکت رو!» هرى خیلى معذرت خواست و گفت امیدواره که دامبلدور به بزرگوارى خودش اونو ببخشه، دامبلدور هم بعد از دو سه تا چک و لگد، بزرگوارانه هرى رو بخشید و گفت: «هرى من باید یه راز بزرگیو بهت بگم که اگه بشنوى هم تو هم خواننده ها کف مى کنین…. من باباتم.»
هرى هم گفت: «بابا، اگه مى شه پول بده فردا مى خوایم با بچه ها بریم کافه سه دسته جارو» دامبلدور براى این که ضایع نشه به روى خودش نیاورد و جواب داد: «نه پسرم اشتباه نکن… جیمز پاتر پدر تو نبود. من و جیمز دوستاى صمیمى بودیم بعد هر دو عاشق مامانت لى لى شدیم اما لى لى فریب ثروت پدرت رو خورد و خواست با اون ازدواج کنه همین موقع من بابات رو براى یه مأموریت فرستادم لندن، اون هم ناپدید شد و مدت ها گذشت. من با لى لى ازدواج کردم یه روز یهو سروکله جیمز پیدا شد و حسابى قاط زد و گفت: «نامردها من که تازه همین دیروز رفتم لندن» ما هم براى این که ساکتش کنیم خواهر کوچیکه لى لى رو دادیم به جیمز که ثمره اون ازدواج، تو بودى»
هرى گفت: «خب با این حساب که تو مى شى شوهر خاله ام نه بابام» دامبلدور هم ریشش رو خاروند و گفت: «آها، از اون لحاظ. آفرین! پنجاه هزار امتیاز به گریفندور اضافه مى شه!» فرداش هرى، رون و هرمیون دسته گل و شیرینى خریدن و رفتن که پروفسور مک گونگال رو براى دامبلدور خواستگارى کنن بعد هم جشن مفصلى گرفتن و همه رو دعوت کردن. ولدمورت هم اومد توى مراسم و دست دامبلدور رو بوسید و گفت: «منو ببخشین، من در نادانى به سر مى بردم اما این یه ماهه نشستم و یکى از این سریال هاى “سى شبه “رضا عطاران و حسن جوهرچى رو دیدم و پى به اشتباهاتم بردم و متحول شدم.» همه کف زدن و هورا کشیدن و ولدمورت رو بخشیدن و فرستادن به آزکابان تا اعدام بشه. فرداش بچه ها بالاخره از هاگوارتز فارغ التحصیل شدن و رفتن تو صف دیپلمه هاى بیکار. دامبلدور هم هرى رو تبدیل به یه توالت عمومى وسط ترمینال جنوب کرد تا از این طریق حسابى به جامعه خدمت کنه و تلافى اون چند وقت هم دربیاد.
قصه ما به سر رسید
کلاغه آخرش هم نفهمید قضیه زیرشلوارى گل گلى اسنیپ به کجا رسید!
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
اموزش همه چیز
و آدرس
javad0111.LXB.ir لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
.gif){kind=small}
).gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
نویسنده:
تاریخ: سه شنبه 21 شهريور 1391برچسب:
تبادل
لینک هوشمند
